Sa Casa Fantastica*

vlad Comment
Oo. Ganyan ang batas ng Casa. Kung isang araw man ay sabay tayong magkita doon sa labas, hindi na tayo katulad ng tayo dito sa loob. Mag-aaksaya lang tayo ng oras sa mga sandali ng ating pagkikita. Magpapalipad lang tayo ng mga walang kalaman-lamang salita, tulad ng pagkagusto mo sa mahabang diretsong buhok ng kaklase mong si Piya Constantino o ang hilig niya sa pagkain ng ice cream na gawa sa gatas ng kalabaw. [...]

Limpak-limpak na Leksyon sa Ulan

vlad Comment
Ano nga ba ang makapagpapasaya sa mga taong naghahanap nito? Dati, ang konsepto ko lang ng buhay-kolehiyo ay ang makapasok, makita ang UP Sunken Garden, at aksidenteng maabutan ang Eraserheads na nagja-jamming doon. Wala pang konsepto ng hinaharap, wala pang paki o ayaw pang magkapaki sa kung magiging doktor ba o kung anuman sa kolehiyo. Kaya hayun, sa mga unang buwan ng pagiging Isko, lost na lost na lang. Parang sanggol na pinakawalan sa napakalaking gubat. Minsan, habang nag-aabang ng sasakyan, habang nakatulala, hayun at nagsimulang umulan. Hindi pa rin ako makaalis, paano’y nasa pila na ng dyip, mukha pa akong tanga, dahil walang payong o kapote na dala. [...]

Marunong na Akong Mag-unlitxt, pero hindi pa rin Marunong Umibig ang Puso Ko

vlad Comment
Nakakatuwa kung iisipin, kung magiging pilosopo lang. Na susunod ang isang tao sa isang bahagi ng katawang nakakulong din naman, presinto sa sarili nitong ribcage at sa pumpon ng mga maselang organo, pero kahit ganito’y pagkalakas-lakas pa rin ng bulong, kay lakas mang-istorbo ng pangungulit na kumawala. Nakakatuwang pansinin ang ganitong parikala, tulad ng nakakatuwang pansinin ang mga kaakibat na paralelismo. [...]

Pagkukumpuni

vlad Comment
Samantala, mayroon kaming mga araw katulad nitong mga huling araw na nagdaan, itong mga araw ng pagdadalawang-isip: babangon at hihiga siya nang walang ngiti o kahit na anong imik na makukuha mula sa kanyang bibig; yayayain namin siya para kumain ng agahan o hapunan, tutugon siya ng isang malamig na “mamaya na” kung sinusuwerte kami’t wasiwas lang ng kamay habang nakasubsob sa mga unan kapag minamalas; lalabas siya ng kuwarto para manigarilyo, o pupuslit ng pagkain habang hindi kami nakatapat sa mesa. [...]